Kanonisches Recht

S kanonische Rächt isch s Chillerächt vo dr römisch-katholische Chille vom latiinische Ritus und vo de katholische Ostchillene. Es reglet die intärne Aagläägehäite vo dr chirchlige Gmäinschaft und gseet für e hufe Beriich en äigeni Grichtsbarkäit vor. Si Naame chunnt vo griechisch/latiinisch canon (‚Richtschnuer‘), wil die äinzelne Normkomplex im Codex vom kanonische Rächt as Canones bezäichnet wärde.

D Sammlig und Kodifizierig vom Chillerächt het im Middelalter aagfange und s Resultat isch dr Corpus Iuris Canonici gsi, wo bis 1917 die maassgääbligi Gsetzsammlig vo dr römisch-katholische Chille bliibe isch. 1917 isch für die latiinischi Chille dr nöibearbäiteti Codex Iuris Canonici erschiine, wo noch em Wunsch vom Babst Johannes XXIII. im Ufdraag vom 2. Vatikanische Konzil bis 1983 vollständig überarbäitet worde isch. Für die katholische Ostchillene isch 1990 dr Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium erloo worde.

S Rächt vo dr katholische Chille het d Entwigglig vom dütsche Brozässrächt, vor allem vom Stroofbrozäss, stark voraabrocht. Au s Schuldrächt isch zum Bischbil dur e Grundsatz pacta sunt servanda (‚Verdrääg müesse iighalte wärde‘), wo us em kanonische Rächt stammt, wääsentlig beiiflusst worde, wil eso die strängi Förmligkäit vom Römische Rächt het chönne überwunde wärde. Im Eherächt het s d Verwandtehüroot iigschränggt und het die gegesitig Pflicht zur ehelige Dröiji begründet. S kanonische Rächt isch bi dr Vermiddlig vom moraltheologische Begriff vo dr Stroof an s wältlige Stroofrächt vo zentraler Bedütig, isch aber hüte nume no innerhalb vo dr römisch-katholische Chille rächtens.